امّامهم این است که آنان گفتمانِ روشنی ارائه میکرده‌اند؛
درحالیکه این انقلابیون-برخلافِ مشروعه خواهان-هیچ گفتمانِ روشن، هیچ رویکرد یکپارچه،وهیچ برنامه ای جزمطالبی پراکنده ندارند؛
سوال اساسی این است که باکدام منطق وکدام تضمین،مردم وجامعه سیاسی بایدبه این مطالب پراکنده توجه کنند؟٣/٣